+

یه روزی روزگاری بود
خیلی دوست داشتم دوست زیاد داشته باشم!
همش برم بیرون و دورهمی و اینا و خوش بگذرونم حسابی!
اما گذر زمان و عوض شدن آدما شایدم عوض شدن زمونه، همه چیو تغییر داد
وقتی بری تو جمعی که اول قربونت میرن ولی بعد بشنوی پشتت حرف میزنن یا دورهمی بری که بحث دوست قدیمیه خودشونه که هرشب باهاش استوری میذاشتن "یه شب ناب در کنار رفیق ناب" ، کم کم میترسی و فاصله میگیری. به وقتایی دلم از تنهایی خودم میگرفت اما الان فهمیدم تنهایی بهترینه. اصن اگر نظر منو بخواین همین تنهایی باعث پیشرفتم شد! باعث شد از حاشیه حرفای بی سر و ته فاصله بگیرم! از دوستی هایی که همش منفعت رو جای معرفت در نظر میگیرن فاصله بگیرم.
هر جا باشی بهترین کسی که میتونه بهت کمک کنه و آرومت کنه اول خداست بعدم خود آدمهکسی که زندگیتو میتونه تغییر بده خودتی
پ.ن 1: دوستی مثل یک کتابه، چند ثانیه طول میکشه که آتیش بگیره ولی سالها طول میکشه تا نوشته بشه
پ.ن 2: اینبار با خیال راحت و آروم برمیگردم ایتالیا